Repertuar:

„Musimy żywić nadzieję na ziszczenie się naszych własnych marzeń, ale i pogodzić się z tym, że świat jest o wiele dziwniejszy niż nasze wyobrażenia o nim”

– Rebeca Solnit, „Nadzieja w mroku”

Czy żyjemy w czasach kulturowego spustoszenia? Osiągnięcia demokratycznego państwa są podważane, wartości, którymi kierowaliśmy się przez całe życie, okazują się nieistotne, nasze intencje są przeinaczane, a autorytety niszczone. Co stało się z zaufaniem społecznym? Dlaczego na nasze życie wzrastający wpływ mają donosy oraz insynuacje, dewaluacja dorobku i podważanie osiągnięć? Coraz częściej stawiani jesteśmy po przeciwnej stronie barykady. Nagle stajemy się zdrajcami ojczyzny, grupą oszołomów, lewakami, darmozjadami. Inwektyw, które mają osłabić nasz głos i poczucie wartości, jest coraz więcej.

To pejzaż katastroficzny, obliczony na utratę sensu i celów. Ale właśnie dlatego nie wolno nam się poddawać. Nie interesuje nas kataklizm, ale perspektywa wychodzenia z niego. Jak przeciwstawić się temu systemowemu wygaszaniu wiary w życie sensowne? Czy jest to w ogóle możliwe? Gdzie szukać źródeł niewyczerpywalnej energii ducha, wartości i osobistego męstwa, które bez względu na okoliczności pozwala żyć z podniesioną głową i – mimo wszystko – z poczuciem sensu?

Nadzieja nie wiąże się z naiwnym optymizmem, ale ze świadomością kryzysu, w jakim przyszło nam żyć oraz wewnętrzną siłą i wiarą w przezwyciężenie go. Otwarte serce jest lepsze niż poddanie się przygnębieniu i rozpaczy.

Chcielibyśmy, aby przesłaniem naszego spektaklu stały się słowa indiańskiego wodza Wiele Przewag, które skierował do członków swojego plemienia po zagładzie tradycyjnego stylu życia w zderzeniu z cywilizacją białych:  

Byliście kiedyś odważni, a zmieniliście się w świnie. Wstyd mi za was. Użalanie się nad sobą zniszczyło wasze męstwo, pozbawiło was ducha i szacunku do siebie. Przestańcie opłakiwać dawne czasy, one odeszły wraz z bizonami. Idźcie do łaźni, oczyśćcie wasze ciała (…), a później posprzątajcie swoje brudne wigwamy i bierzcie się do roboty!
– cytat za: Jonathan Lear, „Nadzieja radykalna”

Spektakl inspirowany filmem „8½” w reżyserii Federico Felliniego, tekstem Jakuba Roszkowskiego pt. „Strach i nędza IV RP” oraz osobistymi doświadczeniami twórców.

Reżyseria: Bartosz Szydłowski

Scenografia, kostiumy i reżyseria światła: Małgorzata Szydłowska

Muzyka: Dominik Strycharski

Wideo: Dawid Kozłowski

Asystent reżysera: Bartek Harat

Inspicjent: Katarzyna Białooka

Występują: Marta Zięba, Angelika Kurowska, Michał Czachor, Andrzej Szeremeta oraz Kazimierz Illukiewicz oraz aktorzy-amatorzy: Maria Bareła, Włodzimierz Bareła, Barbara Dziedzic, Grażyna Ladra, Hanna Napora, Sebastian Florek-Paszkowski, Ewa Skolias, Ewa Nowakowska-Włodek

Premiera: 30 września 2022 r.

„Musimy żywić nadzieję na ziszczenie się naszych własnych marzeń, ale i pogodzić się z tym, że świat jest o wiele dziwniejszy niż nasze wyobrażenia o nim”

– Rebeca Solnit, „Nadzieja w mroku”

Czy żyjemy w czasach kulturowego spustoszenia? Osiągnięcia demokratycznego państwa są podważane, wartości, którymi kierowaliśmy się przez całe życie, okazują się nieistotne, nasze intencje są przeinaczane, a autorytety niszczone. Co stało się z zaufaniem społecznym? Dlaczego na nasze życie wzrastający wpływ mają donosy oraz insynuacje, dewaluacja dorobku i podważanie osiągnięć? Coraz częściej stawiani jesteśmy po przeciwnej stronie barykady. Nagle stajemy się zdrajcami ojczyzny, grupą oszołomów, lewakami, darmozjadami. Inwektyw, które mają osłabić nasz głos i poczucie wartości, jest coraz więcej.

To pejzaż katastroficzny, obliczony na utratę sensu i celów. Ale właśnie dlatego nie wolno nam się poddawać. Nie interesuje nas kataklizm, ale perspektywa wychodzenia z niego. Jak przeciwstawić się temu systemowemu wygaszaniu wiary w życie sensowne? Czy jest to w ogóle możliwe? Gdzie szukać źródeł niewyczerpywalnej energii ducha, wartości i osobistego męstwa, które bez względu na okoliczności pozwala żyć z podniesioną głową i – mimo wszystko – z poczuciem sensu?

Nadzieja nie wiąże się z naiwnym optymizmem, ale ze świadomością kryzysu, w jakim przyszło nam żyć oraz wewnętrzną siłą i wiarą w przezwyciężenie go. Otwarte serce jest lepsze niż poddanie się przygnębieniu i rozpaczy.

Chcielibyśmy, aby przesłaniem naszego spektaklu stały się słowa indiańskiego wodza Wiele Przewag, które skierował do członków swojego plemienia po zagładzie tradycyjnego stylu życia w zderzeniu z cywilizacją białych:  

Byliście kiedyś odważni, a zmieniliście się w świnie. Wstyd mi za was. Użalanie się nad sobą zniszczyło wasze męstwo, pozbawiło was ducha i szacunku do siebie. Przestańcie opłakiwać dawne czasy, one odeszły wraz z bizonami. Idźcie do łaźni, oczyśćcie wasze ciała (…), a później posprzątajcie swoje brudne wigwamy i bierzcie się do roboty!
– cytat za: Jonathan Lear, „Nadzieja radykalna”

Spektakl inspirowany filmem „8½” w reżyserii Federico Felliniego, tekstem Jakuba Roszkowskiego pt. „Strach i nędza IV RP” oraz osobistymi doświadczeniami twórców.

Reżyseria: Bartosz Szydłowski

Scenografia, kostiumy i reżyseria światła: Małgorzata Szydłowska

Muzyka: Dominik Strycharski

Wideo: Dawid Kozłowski

Asystent reżysera: Bartek Harat

Inspicjent: Katarzyna Białooka

Występują: Marta Zięba, Angelika Kurowska, Michał Czachor, Andrzej Szeremeta oraz Kazimierz Illukiewicz oraz aktorzy-amatorzy: Maria Bareła, Włodzimierz Bareła, Barbara Dziedzic, Grażyna Ladra, Hanna Napora, Sebastian Florek-Paszkowski, Ewa Skolias, Ewa Nowakowska-Włodek

Premiera: 30 września 2022 r.

„Musimy żywić nadzieję na ziszczenie się naszych własnych marzeń, ale i pogodzić się z tym, że świat jest o wiele dziwniejszy niż nasze wyobrażenia o nim”

– Rebeca Solnit, „Nadzieja w mroku”

Czy żyjemy w czasach kulturowego spustoszenia? Osiągnięcia demokratycznego państwa są podważane, wartości, którymi kierowaliśmy się przez całe życie, okazują się nieistotne, nasze intencje są przeinaczane, a autorytety niszczone. Co stało się z zaufaniem społecznym? Dlaczego na nasze życie wzrastający wpływ mają donosy oraz insynuacje, dewaluacja dorobku i podważanie osiągnięć? Coraz częściej stawiani jesteśmy po przeciwnej stronie barykady. Nagle stajemy się zdrajcami ojczyzny, grupą oszołomów, lewakami, darmozjadami. Inwektyw, które mają osłabić nasz głos i poczucie wartości, jest coraz więcej.

To pejzaż katastroficzny, obliczony na utratę sensu i celów. Ale właśnie dlatego nie wolno nam się poddawać. Nie interesuje nas kataklizm, ale perspektywa wychodzenia z niego. Jak przeciwstawić się temu systemowemu wygaszaniu wiary w życie sensowne? Czy jest to w ogóle możliwe? Gdzie szukać źródeł niewyczerpywalnej energii ducha, wartości i osobistego męstwa, które bez względu na okoliczności pozwala żyć z podniesioną głową i – mimo wszystko – z poczuciem sensu?

Nadzieja nie wiąże się z naiwnym optymizmem, ale ze świadomością kryzysu, w jakim przyszło nam żyć oraz wewnętrzną siłą i wiarą w przezwyciężenie go. Otwarte serce jest lepsze niż poddanie się przygnębieniu i rozpaczy.

Chcielibyśmy, aby przesłaniem naszego spektaklu stały się słowa indiańskiego wodza Wiele Przewag, które skierował do członków swojego plemienia po zagładzie tradycyjnego stylu życia w zderzeniu z cywilizacją białych:  

Byliście kiedyś odważni, a zmieniliście się w świnie. Wstyd mi za was. Użalanie się nad sobą zniszczyło wasze męstwo, pozbawiło was ducha i szacunku do siebie. Przestańcie opłakiwać dawne czasy, one odeszły wraz z bizonami. Idźcie do łaźni, oczyśćcie wasze ciała (…), a później posprzątajcie swoje brudne wigwamy i bierzcie się do roboty!
– cytat za: Jonathan Lear, „Nadzieja radykalna”

Spektakl inspirowany filmem „8½” w reżyserii Federico Felliniego, tekstem Jakuba Roszkowskiego pt. „Strach i nędza IV RP” oraz osobistymi doświadczeniami twórców.

Reżyseria: Bartosz Szydłowski

Scenografia, kostiumy i reżyseria światła: Małgorzata Szydłowska

Muzyka: Dominik Strycharski

Wideo: Dawid Kozłowski

Asystent reżysera: Bartek Harat

Inspicjent: Katarzyna Białooka

Występują: Marta Zięba, Angelika Kurowska, Michał Czachor, Andrzej Szeremeta oraz Kazimierz Illukiewicz oraz aktorzy-amatorzy: Maria Bareła, Włodzimierz Bareła, Barbara Dziedzic, Grażyna Ladra, Hanna Napora, Sebastian Florek-Paszkowski, Ewa Skolias, Ewa Nowakowska-Włodek

Premiera: 30 września 2022 r.

Marlena zmaga się z poważnym kryzysem małżeńskim wywołanym przez alkoholizm jej męża. Za pośrednictwem Internetu poznaje Senegalczyka Bruna, który przywraca jej poczucie własnej wartości i kobiecości. Okazuje się jednak, że mężczyzna ma wobec niej nieco inne zamiary niż stworzenie związku.

(opis dystrybutora)

Przed seansem odbędzie się spotkanie z aktorką Jowitą Budnik, które poprowadzi gospodarz cyklu, Łukasz Maciejewski.

Wejściówki: 10 zł

Czy zastanawialiście się kiedyś, co dzieje się ze śmieciami, które produkuje kultura? My nadajemy im nowe życie – zużyte bannery anonsujące minione wydarzenia kulturalne zamieniamy w dizajnerskie torby. Wraz z Joanną Styrylską możecie włączyć się w re-cycling kultury, w oparciu o przebrzmiałe jej sensy opracować i wykonać własny, niepowtarzalny wzór i użyteczność.

Na warsztatach skonfigurujesz swoją torbę/torebkę. Natomiast w ciągu tygodnia zostanie uszyta w naszej pracowni przez wykwalifikowaną krawcową. Każda wykonana na warsztatach torba będzie wyposażona w ręcznie zrobioną metkę z historią produktu.

Więcej szczegółów: domutopii.pl

Wejściówka na warsztaty: 120 zł (w cenie wejściówki jest uszycie torby zaprojektowanej przez uczestnika przez wykwalifikowaną krawcową)

Zapraszamy na kolejną odsłonę warsztatów w Pracowni Ceramicznej Domu Utopii. Podczas dwóch kolejnych sobót, przy wsparciu włoskiego artysty Paolo Spalluto, entuzjaści ceramiki będą mieli sposobność wykreowania obiektów pobudzających zmysły wzroku, dotyku a może nawet słuchu.

Pierwsze spotkanie upłynie na przygotowaniu podstawowej formy ceramicznej – praca manualna w glinie (w tym na kole garncarskim). Wszystkie autorskie rozwiązania przez tydzień schnąć będą w oczekiwaniu na wykończenie wysuszonych form oraz ich wykończenie w kolorze (angoba). W kolejnym tygodniu artysta przeprowadzi wypał powstałych prac, które uczestnicy będą mogli odebrać po wystudzeniu pieców.

Osoby biorące udział w warsztatach przygotują po dwie realizacje (lub trzy mniejsze), z czego jedną, wybraną przez siebie, pozostawią do dyspozycji Domu Utopii.

Więcej szczegółów: domutopii.pl

Koszt warsztatów: 30 zł za godzinę (240 zł za jeden dwudniowy pakiet, trwający łącznie 8 godzin).

Terminy: 15 i 22 października, godz. 16:00–20:00

Potwór z powieści Marry Shelley nie ma imienia. Jednak w kolejnych interpretacjach tekstu dostaje on imię swojego stwórcy – nieprzypadkowo. W Wiktorze Frankensteinie i jego Dziele łatwo zobaczyć dwie twarze tej samej osoby, której tożsamość rozpada się. To co dla młodego, ambitnego naukowca jest drugorzędne – miłość, przyjemność, szacunek drugiego człowieka i codzienność życia – pozostaje jego ukrytym pragnieniem. Uosabia je natomiast istota, którą tworzy. Ten rozdźwięk pogłębiają oczekiwania otoczenia, z którymi oboje się zderzają. Z czasem nie wiadomo już, co w ich działaniach wynika z własnych decyzji, a co z presji otoczenia. Wydaje się, że Shelley – córka feministycznej intelektualistki i niezwykle twórcza nastolatka – zawarła w swojej legendarnej powieści wiele dylematów, które aktualne są także współcześnie. 

Doświadczenie rozbicia pomiędzy walką o oczekiwany indywidualny sukces, a prywatne bezpieczeństwo i szczęście towarzyszy także współczesnym nastolatkom. Wielkie oczekiwania sprawiają, że oddalamy się od bliskich i krzywdzimy ich, a jednocześnie wprowadzają nas w pułapkę: nigdy nie staniemy się najlepsi, najważniejsi i najzdolniejsi, gdyż zawsze będzie ktoś, kto osiągnął w tym zakresie więcej. Prowadzi to, w najlepszym przypadku do poczucia goryczy i braku satysfakcji, a w najgorszym do głębokiej frustracji lub nawet depresji. Choć doświadczenie to wydaje się związane z wiekiem dojrzałym, to zaczyna się już w szkole, gdy młodzi wpadają w wyścig szczurów i poszukiwanie mitycznej autentyczności, unikalności i talentu.

Spektakl „Frankenstein” to próba osadzenia tej problematyki w popularnym i bogatym wyobrażeniowo kontekście „żywych trupów”. Spektaklowy Frankenstein to postać, która rozpada się, a to wyniszcza jego człowieczeństwo. W konsekwencji kolejnych spotkań rozdwojonej postaci stopniowo niszczone są jego relacje z bliskimi. Ostatecznie zostaje sam ze swoim potworem oczekiwań i wyobrażeń aktualizowanych symbolicznie w ruchu i muzyce.

Bilety normalne: 35 zł

Bilety ulgowe: 25 zł

Zniżkę można wybrać po przejściu do koszyka!

Adin, dwa, tri… Gwiazda telewizji lat 90-tych, charyzmatyczny uzdrowiciel, przyciągający przed ekrany miliony wraca do Polski – zapraszamy na seanse uzdrawiające do Teatru Rampa w Warszawie i Teatru Łaźnia Nowa w Krakowie. W trakcie rejestrowanego przez telewizję tournée Wielki Hipnotyzer na oczach widzów sprawi, że raty kredytów spadną, wygładzą się zmarszczki a siwe włosy pociemnieją! Uczestnicy seansu odmłodnieją i przeniosą się do Polski lat dziewięćdziesiątych – raju bioenergoterapeutów, radiestetów i telewizyjnego guru, uzdrawiającego biskupów, celebrytów i polityków: Anatolija Kaszpirowskiego.

Daj się zahipnotyzować i poznaj sekret wiecznej młodości. Odkryj drzemiące w podświadomości moce i naucz się je wykorzystywać w miłości, pracy i biznesie.

Hipnotyczny stand-up Andrzeja Konopki, to inspirowany książką Gabriela Michalika „Kaszpirowski. Sen o wszechmocy” seans magii i humoru, podczas którego jeden aktor na oczach widzów wcieli się w Anatolija Kaszpirowskiego a zahipnotyzowani widzowie w Marylę Rodowicz, Stana Tymińskiego, Lecha Wałęsę i inne postaci historyczne.

Spektakl realizowany w koprodukcji z Teatrem Rampa na Targówku.

Fot.: Marek Zimakiewicz

Scenariusz: Gabriel Michalik, Michał Walczak

Reżyseria: Michał Walczak

Muzyka: Marta Zalewska

Scenografia: Agata Stanula

Kostiumy: Patrycja Fitzet

Światło i video: Alina Dołtżikowa

Występuje: Andrzej Konopka jako Anatolij Kaszpirowski

Krakowska premiera spektaklu: 4 listopada 2022 r.

Bilety normalne: 50 zł

Bilety ulgowe: 30 zł

Zniżkę można wybrać po przejściu do koszyka!

Adin, dwa, tri… Gwiazda telewizji lat 90-tych, charyzmatyczny uzdrowiciel, przyciągający przed ekrany miliony wraca do Polski – zapraszamy na seanse uzdrawiające do Teatru Rampa w Warszawie i Teatru Łaźnia Nowa w Krakowie. W trakcie rejestrowanego przez telewizję tournée Wielki Hipnotyzer na oczach widzów sprawi, że raty kredytów spadną, wygładzą się zmarszczki a siwe włosy pociemnieją! Uczestnicy seansu odmłodnieją i przeniosą się do Polski lat dziewięćdziesiątych – raju bioenergoterapeutów, radiestetów i telewizyjnego guru, uzdrawiającego biskupów, celebrytów i polityków: Anatolija Kaszpirowskiego.

Daj się zahipnotyzować i poznaj sekret wiecznej młodości. Odkryj drzemiące w podświadomości moce i naucz się je wykorzystywać w miłości, pracy i biznesie.

Hipnotyczny stand-up Andrzeja Konopki, to inspirowany książką Gabriela Michalika „Kaszpirowski. Sen o wszechmocy” seans magii i humoru, podczas którego jeden aktor na oczach widzów wcieli się w Anatolija Kaszpirowskiego a zahipnotyzowani widzowie w Marylę Rodowicz, Stana Tymińskiego, Lecha Wałęsę i inne postaci historyczne.

Spektakl realizowany w koprodukcji z Teatrem Rampa na Targówku.

Fot.: Marek Zimakiewicz

Scenariusz: Gabriel Michalik, Michał Walczak

Reżyseria: Michał Walczak

Muzyka: Marta Zalewska

Scenografia: Agata Stanula

Kostiumy: Patrycja Fitzet

Światło i video: Alina Dołtżikowa

Występuje: Andrzej Konopka jako Anatolij Kaszpirowski

Krakowska premiera spektaklu: 4 listopada 2022 r.

Bilety normalne: 50 zł

Bilety ulgowe: 30 zł

Zniżkę można wybrać po przejściu do koszyka!

Adin, dwa, tri… Gwiazda telewizji lat 90-tych, charyzmatyczny uzdrowiciel, przyciągający przed ekrany miliony wraca do Polski – zapraszamy na seanse uzdrawiające do Teatru Rampa w Warszawie i Teatru Łaźnia Nowa w Krakowie. W trakcie rejestrowanego przez telewizję tournée Wielki Hipnotyzer na oczach widzów sprawi, że raty kredytów spadną, wygładzą się zmarszczki a siwe włosy pociemnieją! Uczestnicy seansu odmłodnieją i przeniosą się do Polski lat dziewięćdziesiątych – raju bioenergoterapeutów, radiestetów i telewizyjnego guru, uzdrawiającego biskupów, celebrytów i polityków: Anatolija Kaszpirowskiego.

Daj się zahipnotyzować i poznaj sekret wiecznej młodości. Odkryj drzemiące w podświadomości moce i naucz się je wykorzystywać w miłości, pracy i biznesie.

Hipnotyczny stand-up Andrzeja Konopki, to inspirowany książką Gabriela Michalika „Kaszpirowski. Sen o wszechmocy” seans magii i humoru, podczas którego jeden aktor na oczach widzów wcieli się w Anatolija Kaszpirowskiego a zahipnotyzowani widzowie w Marylę Rodowicz, Stana Tymińskiego, Lecha Wałęsę i inne postaci historyczne.

Spektakl realizowany w koprodukcji z Teatrem Rampa na Targówku.

Fot.: Marek Zimakiewicz

Scenariusz: Gabriel Michalik, Michał Walczak

Reżyseria: Michał Walczak

Muzyka: Marta Zalewska

Scenografia: Agata Stanula

Kostiumy: Patrycja Fitzet

Światło i video: Alina Dołtżikowa

Występuje: Andrzej Konopka jako Anatolij Kaszpirowski

Krakowska premiera spektaklu: 4 listopada 2022 r.

Bilety normalne: 50 zł

Bilety ulgowe: 30 zł

Zniżkę można wybrać po przejściu do koszyka!

„Musimy żywić nadzieję na ziszczenie się naszych własnych marzeń, ale i pogodzić się z tym, że świat jest o wiele dziwniejszy niż nasze wyobrażenia o nim”

– Rebeca Solnit, „Nadzieja w mroku”

Czy żyjemy w czasach kulturowego spustoszenia? Osiągnięcia demokratycznego państwa są podważane, wartości, którymi kierowaliśmy się przez całe życie, okazują się nieistotne, nasze intencje są przeinaczane, a autorytety niszczone. Co stało się z zaufaniem społecznym? Dlaczego na nasze życie wzrastający wpływ mają donosy oraz insynuacje, dewaluacja dorobku i podważanie osiągnięć? Coraz częściej stawiani jesteśmy po przeciwnej stronie barykady. Nagle stajemy się zdrajcami ojczyzny, grupą oszołomów, lewakami, darmozjadami. Inwektyw, które mają osłabić nasz głos i poczucie wartości, jest coraz więcej.

To pejzaż katastroficzny, obliczony na utratę sensu i celów. Ale właśnie dlatego nie wolno nam się poddawać. Nie interesuje nas kataklizm, ale perspektywa wychodzenia z niego. Jak przeciwstawić się temu systemowemu wygaszaniu wiary w życie sensowne? Czy jest to w ogóle możliwe? Gdzie szukać źródeł niewyczerpywalnej energii ducha, wartości i osobistego męstwa, które bez względu na okoliczności pozwala żyć z podniesioną głową i – mimo wszystko – z poczuciem sensu?

Nadzieja nie wiąże się z naiwnym optymizmem, ale ze świadomością kryzysu, w jakim przyszło nam żyć oraz wewnętrzną siłą i wiarą w przezwyciężenie go. Otwarte serce jest lepsze niż poddanie się przygnębieniu i rozpaczy.

Chcielibyśmy, aby przesłaniem naszego spektaklu stały się słowa indiańskiego wodza Wiele Przewag, które skierował do członków swojego plemienia po zagładzie tradycyjnego stylu życia w zderzeniu z cywilizacją białych:  

Byliście kiedyś odważni, a zmieniliście się w świnie. Wstyd mi za was. Użalanie się nad sobą zniszczyło wasze męstwo, pozbawiło was ducha i szacunku do siebie. Przestańcie opłakiwać dawne czasy, one odeszły wraz z bizonami. Idźcie do łaźni, oczyśćcie wasze ciała (…), a później posprzątajcie swoje brudne wigwamy i bierzcie się do roboty!
– cytat za: Jonathan Lear, „Nadzieja radykalna”

Spektakl inspirowany filmem „8½” w reżyserii Federico Felliniego, tekstem Jakuba Roszkowskiego pt. „Strach i nędza IV RP” oraz osobistymi doświadczeniami twórców.

Reżyseria: Bartosz Szydłowski

Scenografia, kostiumy i reżyseria światła: Małgorzata Szydłowska

Muzyka: Dominik Strycharski

Wideo: Dawid Kozłowski

Asystent reżysera: Bartek Harat

Inspicjent: Katarzyna Białooka

Występują: Marta Zięba, Angelika Kurowska, Michał Czachor, Andrzej Szeremeta oraz Kazimierz Illukiewicz oraz aktorzy-amatorzy: Maria Bareła, Włodzimierz Bareła, Barbara Dziedzic, Grażyna Ladra, Hanna Napora, Sebastian Florek-Paszkowski, Ewa Skolias, Ewa Nowakowska-Włodek

Premiera: 30 września 2022 r.

„Musimy żywić nadzieję na ziszczenie się naszych własnych marzeń, ale i pogodzić się z tym, że świat jest o wiele dziwniejszy niż nasze wyobrażenia o nim”

– Rebeca Solnit, „Nadzieja w mroku”

Czy żyjemy w czasach kulturowego spustoszenia? Osiągnięcia demokratycznego państwa są podważane, wartości, którymi kierowaliśmy się przez całe życie, okazują się nieistotne, nasze intencje są przeinaczane, a autorytety niszczone. Co stało się z zaufaniem społecznym? Dlaczego na nasze życie wzrastający wpływ mają donosy oraz insynuacje, dewaluacja dorobku i podważanie osiągnięć? Coraz częściej stawiani jesteśmy po przeciwnej stronie barykady. Nagle stajemy się zdrajcami ojczyzny, grupą oszołomów, lewakami, darmozjadami. Inwektyw, które mają osłabić nasz głos i poczucie wartości, jest coraz więcej.

To pejzaż katastroficzny, obliczony na utratę sensu i celów. Ale właśnie dlatego nie wolno nam się poddawać. Nie interesuje nas kataklizm, ale perspektywa wychodzenia z niego. Jak przeciwstawić się temu systemowemu wygaszaniu wiary w życie sensowne? Czy jest to w ogóle możliwe? Gdzie szukać źródeł niewyczerpywalnej energii ducha, wartości i osobistego męstwa, które bez względu na okoliczności pozwala żyć z podniesioną głową i – mimo wszystko – z poczuciem sensu?

Nadzieja nie wiąże się z naiwnym optymizmem, ale ze świadomością kryzysu, w jakim przyszło nam żyć oraz wewnętrzną siłą i wiarą w przezwyciężenie go. Otwarte serce jest lepsze niż poddanie się przygnębieniu i rozpaczy.

Chcielibyśmy, aby przesłaniem naszego spektaklu stały się słowa indiańskiego wodza Wiele Przewag, które skierował do członków swojego plemienia po zagładzie tradycyjnego stylu życia w zderzeniu z cywilizacją białych:  

Byliście kiedyś odważni, a zmieniliście się w świnie. Wstyd mi za was. Użalanie się nad sobą zniszczyło wasze męstwo, pozbawiło was ducha i szacunku do siebie. Przestańcie opłakiwać dawne czasy, one odeszły wraz z bizonami. Idźcie do łaźni, oczyśćcie wasze ciała (…), a później posprzątajcie swoje brudne wigwamy i bierzcie się do roboty!
– cytat za: Jonathan Lear, „Nadzieja radykalna”

Spektakl inspirowany filmem „8½” w reżyserii Federico Felliniego, tekstem Jakuba Roszkowskiego pt. „Strach i nędza IV RP” oraz osobistymi doświadczeniami twórców.

Reżyseria: Bartosz Szydłowski

Scenografia, kostiumy i reżyseria światła: Małgorzata Szydłowska

Muzyka: Dominik Strycharski

Wideo: Dawid Kozłowski

Asystent reżysera: Bartek Harat

Inspicjent: Katarzyna Białooka

Występują: Marta Zięba, Angelika Kurowska, Michał Czachor, Andrzej Szeremeta oraz Kazimierz Illukiewicz oraz aktorzy-amatorzy: Maria Bareła, Włodzimierz Bareła, Barbara Dziedzic, Grażyna Ladra, Hanna Napora, Sebastian Florek-Paszkowski, Ewa Skolias, Ewa Nowakowska-Włodek

Premiera: 30 września 2022 r.

„Musimy żywić nadzieję na ziszczenie się naszych własnych marzeń, ale i pogodzić się z tym, że świat jest o wiele dziwniejszy niż nasze wyobrażenia o nim”

– Rebeca Solnit, „Nadzieja w mroku”

Czy żyjemy w czasach kulturowego spustoszenia? Osiągnięcia demokratycznego państwa są podważane, wartości, którymi kierowaliśmy się przez całe życie, okazują się nieistotne, nasze intencje są przeinaczane, a autorytety niszczone. Co stało się z zaufaniem społecznym? Dlaczego na nasze życie wzrastający wpływ mają donosy oraz insynuacje, dewaluacja dorobku i podważanie osiągnięć? Coraz częściej stawiani jesteśmy po przeciwnej stronie barykady. Nagle stajemy się zdrajcami ojczyzny, grupą oszołomów, lewakami, darmozjadami. Inwektyw, które mają osłabić nasz głos i poczucie wartości, jest coraz więcej.

To pejzaż katastroficzny, obliczony na utratę sensu i celów. Ale właśnie dlatego nie wolno nam się poddawać. Nie interesuje nas kataklizm, ale perspektywa wychodzenia z niego. Jak przeciwstawić się temu systemowemu wygaszaniu wiary w życie sensowne? Czy jest to w ogóle możliwe? Gdzie szukać źródeł niewyczerpywalnej energii ducha, wartości i osobistego męstwa, które bez względu na okoliczności pozwala żyć z podniesioną głową i – mimo wszystko – z poczuciem sensu?

Nadzieja nie wiąże się z naiwnym optymizmem, ale ze świadomością kryzysu, w jakim przyszło nam żyć oraz wewnętrzną siłą i wiarą w przezwyciężenie go. Otwarte serce jest lepsze niż poddanie się przygnębieniu i rozpaczy.

Chcielibyśmy, aby przesłaniem naszego spektaklu stały się słowa indiańskiego wodza Wiele Przewag, które skierował do członków swojego plemienia po zagładzie tradycyjnego stylu życia w zderzeniu z cywilizacją białych:  

Byliście kiedyś odważni, a zmieniliście się w świnie. Wstyd mi za was. Użalanie się nad sobą zniszczyło wasze męstwo, pozbawiło was ducha i szacunku do siebie. Przestańcie opłakiwać dawne czasy, one odeszły wraz z bizonami. Idźcie do łaźni, oczyśćcie wasze ciała (…), a później posprzątajcie swoje brudne wigwamy i bierzcie się do roboty!
– cytat za: Jonathan Lear, „Nadzieja radykalna”

Spektakl inspirowany filmem „8½” w reżyserii Federico Felliniego, tekstem Jakuba Roszkowskiego pt. „Strach i nędza IV RP” oraz osobistymi doświadczeniami twórców.

Reżyseria: Bartosz Szydłowski

Scenografia, kostiumy i reżyseria światła: Małgorzata Szydłowska

Muzyka: Dominik Strycharski

Wideo: Dawid Kozłowski

Asystent reżysera: Bartek Harat

Inspicjent: Katarzyna Białooka

Występują: Marta Zięba, Angelika Kurowska, Michał Czachor, Andrzej Szeremeta oraz Kazimierz Illukiewicz oraz aktorzy-amatorzy: Maria Bareła, Włodzimierz Bareła, Barbara Dziedzic, Grażyna Ladra, Hanna Napora, Sebastian Florek-Paszkowski, Ewa Skolias, Ewa Nowakowska-Włodek

Premiera: 30 września 2022 r.

„Piosenki o miłości” okazały się największym przebojem ostatniego festiwalu w Gdyni. Debiut Tomasza Habowskiego to mocny, nowy głos polskiego kina. Słodko-gorzki jak najlepszy indie popowy kawałek i uderzający w najczulsze struny – tam gdzie miłość spotyka się z kalkulacją, a pasja z karierą. Romantyczne „Piosenki...” zachwycą z pewnością fanów „Frances Ha”, „Once” czy „Przed wschodem słońca”.

Ona jest dziewczyną z bloku w małym mieście, on pochodzi z zamożnej, znanej warszawskiej rodziny. Ona kelneruje i śpiewa o tym, co jej w duszy gra, on marzy o wydaniu płyty, którą utarłby nosa sławnemu ojcu-aktorowi. Poznają się, gdy ona obsługuje przyjęcie, na którym on się bawi. Połączy ich miłość do muzyki, rozdzielą ambicje i marzenia. Kruche uczucie, które rodzi się między nimi, cały czas wystawiane jest na próbę: ona wciąż przed nim ucieka, on potrafi łgać jak z nut. Czy dwa tak różne brzmienia mogą się zestroić? Ile razy w życiu możliwy jest bis?

Film Tomasza Habowskiego to także opowieść o kobiecej walce o niezależność i dochodzeniu do własnego głosu. Debiutująca w kinie wokalistka The Dumplings, Justyna Święs, wykreowała postać, która łączy niesamowity talent z równie potężnym brakiem wiary w siebie. Ale „Piosenki o miłości” śpiewane są w duecie: Święs i świetny w roli pogubionego chłopaka Tomasz Włosok („Boże Ciało”, „Jak zostałem gangsterem. Historia prawdziwa”) tworzą elektryzującą parę, między którą emocje przeskakują jak iskry. Wokół nich orbitują gwiazdy sceny i ekranu, między innymi Andrzej Grabowski, Patrycja Volny, Krzysztof Zalewski, Iga „Ofelia” Krefft. Fantastyczną muzykę do filmu skomponował Kamil „Holden” Kryszak, współpracujący z Marceliną czy duetem Karaś/Rogucki.

(opis dystrybutora)

Przed seansem odbędzie się spotkanie z reżyserem Tomaszem Habowskim, które poprowadzi gospodarz cyklu, Łukasz Maciejewski.

Wejściówki: 10 zł