Repertuar:

Bazując na fragmentach własnej biografii i materiałach dokumentalnych z życia ojca i dziadka, reżyser Michał Buszewicz tworzy na scenie swój na poły fikcyjny życiorys – od narodzin aż po projektowaną śmierć. Trudno rozstrzygnąć, co w tej historii jest zmyślone, a co prawdziwe. Co zapożyczone, a co przeżyte.

Dlaczego bohater autobiografii – stworzony na potrzeby sceny Michał Buszewicz który właśnie umarł – powtarzał wciąż te same wzorce i popełniał te same błędy? Autobiografia przygotowana „na wszelki wypadek” jest próbą scenicznego stworzenia życia „na brudno”, projektowania na nie lęków i trudności. Czasem po to, żeby postawić je „przed nawiasem” i móc spojrzeć na nie obiektywnie. Czasem po to, żeby projektując przyszłość, sprawić, żeby mogła się ona potoczyć inaczej.

Lawirując między megalomanią a samobiczowaniem, bohater, którego życie poznajemy poprzez opowieść trzech mężczyzn przychodzących posprzątać mieszkanie po jego śmierci, mierzy się z porażkami, trudnościami twórczymi, wzorcami męskości, własnym przemijaniem.

Bazując na fragmentach własnej biografii i materiałach dokumentalnych z życia ojca i dziadka, reżyser Michał Buszewicz tworzy na scenie swój na poły fikcyjny życiorys – od narodzin aż po projektowaną śmierć. Trudno rozstrzygnąć, co w tej historii jest zmyślone, a co prawdziwe. Co zapożyczone, a co przeżyte.

Dlaczego bohater autobiografii – stworzony na potrzeby sceny Michał Buszewicz który właśnie umarł – powtarzał wciąż te same wzorce i popełniał te same błędy? Autobiografia przygotowana „na wszelki wypadek” jest próbą scenicznego stworzenia życia „na brudno”, projektowania na nie lęków i trudności. Czasem po to, żeby postawić je „przed nawiasem” i móc spojrzeć na nie obiektywnie. Czasem po to, żeby projektując przyszłość, sprawić, żeby mogła się ona potoczyć inaczej.

Lawirując między megalomanią a samobiczowaniem, bohater, którego życie poznajemy poprzez opowieść trzech mężczyzn przychodzących posprzątać mieszkanie po jego śmierci, mierzy się z porażkami, trudnościami twórczymi, wzorcami męskości, własnym przemijaniem.

Bazując na fragmentach własnej biografii i materiałach dokumentalnych z życia ojca i dziadka, reżyser Michał Buszewicz tworzy na scenie swój na poły fikcyjny życiorys – od narodzin aż po projektowaną śmierć. Trudno rozstrzygnąć, co w tej historii jest zmyślone, a co prawdziwe. Co zapożyczone, a co przeżyte.

Dlaczego bohater autobiografii – stworzony na potrzeby sceny Michał Buszewicz który właśnie umarł – powtarzał wciąż te same wzorce i popełniał te same błędy? Autobiografia przygotowana „na wszelki wypadek” jest próbą scenicznego stworzenia życia „na brudno”, projektowania na nie lęków i trudności. Czasem po to, żeby postawić je „przed nawiasem” i móc spojrzeć na nie obiektywnie. Czasem po to, żeby projektując przyszłość, sprawić, żeby mogła się ona potoczyć inaczej.

Lawirując między megalomanią a samobiczowaniem, bohater, którego życie poznajemy poprzez opowieść trzech mężczyzn przychodzących posprzątać mieszkanie po jego śmierci, mierzy się z porażkami, trudnościami twórczymi, wzorcami męskości, własnym przemijaniem.

Dominika Knapik wraca na scenę jako perfomerka, żeby opowiedzieć o pracach „na całe życie”: tej artystycznej i tej matczynej. Staje przy tym do walki z własną biografią: choreografki-pracoholiczki oraz odwiecznym poczuciem winy wobec dziecka wychowywanego przez zapracowaną matkę. Towarzyszką w tym pojedynku jest Pytia – choreoterapeutka, której nie umknie żaden szczegół. Na warsztat zostaje wzięty głęboko osobisty materiał, który jest detonowany poprzez autoironiczną formę mockumentu („fałszywego dokumentu”). W tym spektaklu owocuje to zdystansowaną, szkatułkową narracją, odbijającą performatywność reprezentacji – dzięki niej widzowie mogą wybiec w przyszłość, jednocześnie cofając się w czasie. Wynikiem jest krytyczne, ale i niepozbawione poczucia humoru, studium o sensie uprawiania (artystycznego) zawodu i łączenia go z macierzyństwem.

Bilety normalne: 50 zł

Bilety ulgowe: 30 zł

Dominika Knapik wraca na scenę jako perfomerka, żeby opowiedzieć o pracach „na całe życie”: tej artystycznej i tej matczynej. Staje przy tym do walki z własną biografią: choreografki-pracoholiczki oraz odwiecznym poczuciem winy wobec dziecka wychowywanego przez zapracowaną matkę. Towarzyszką w tym pojedynku jest Pytia – choreoterapeutka, której nie umknie żaden szczegół. Na warsztat zostaje wzięty głęboko osobisty materiał, który jest detonowany poprzez autoironiczną formę mockumentu („fałszywego dokumentu”). W tym spektaklu owocuje to zdystansowaną, szkatułkową narracją, odbijającą performatywność reprezentacji – dzięki niej widzowie mogą wybiec w przyszłość, jednocześnie cofając się w czasie. Wynikiem jest krytyczne, ale i niepozbawione poczucia humoru, studium o sensie uprawiania (artystycznego) zawodu i łączenia go z macierzyństwem.

Bilety normalne: 50 zł

Bilety ulgowe: 30 zł