Repertuar:

„Zanim się dowiedziałem, kim właściwie są Żydzi, już byłem antysemitą”, zaczyna swoją opowieść Mateusz Pakuła, sięgając do historii rodzinnego miasta – Kielc, w którym 4 lipca 1946 roku doszło do pogromu Żydów. Czy można odziedziczyć pamięć? Czy można odziedziczyć winę? Co się dzieje z historią, kiedy ci, którzy ją przeżyli, odchodzą, a na ich miejsce wchodzą kolejne pokolenia, obciążone milczeniem? To tylko część pytań, z którymi mierzy się reżyser „Jak nie zabiłem swojego ojca…” w swoim najnowszym spektaklu.

Bilety normalne: 120 zł

Bilety ulgowe: 90 zł

Zniżkę można wybrać po przejściu do koszyka!

Miejsca 1-4 w rzędzie I są miejscami dostępnymi bez przeszkód architektonicznych i są przeznaczone dla osób z niepełnosprawnością ruchową. W przypadku wyczerpania puli, zostanie ona powiększona o kolejne miejsca.

„Zanim się dowiedziałem, kim właściwie są Żydzi, już byłem antysemitą”, zaczyna swoją opowieść Mateusz Pakuła, sięgając do historii rodzinnego miasta – Kielc, w którym 4 lipca 1946 roku doszło do pogromu Żydów. Czy można odziedziczyć pamięć? Czy można odziedziczyć winę? Co się dzieje z historią, kiedy ci, którzy ją przeżyli, odchodzą, a na ich miejsce wchodzą kolejne pokolenia, obciążone milczeniem? To tylko część pytań, z którymi mierzy się reżyser „Jak nie zabiłem swojego ojca…” w swoim najnowszym spektaklu.

Bilety normalne: 120 zł

Bilety ulgowe: 90 zł

Zniżkę można wybrać po przejściu do koszyka!

Miejsca 1-4 w rzędzie I są miejscami dostępnymi bez przeszkód architektonicznych i są przeznaczone dla osób z niepełnosprawnością ruchową. W przypadku wyczerpania puli, zostanie ona powiększona o kolejne miejsca.

„Zanim się dowiedziałem, kim właściwie są Żydzi, już byłem antysemitą”, zaczyna swoją opowieść Mateusz Pakuła, sięgając do historii rodzinnego miasta – Kielc, w którym 4 lipca 1946 roku doszło do pogromu Żydów. Czy można odziedziczyć pamięć? Czy można odziedziczyć winę? Co się dzieje z historią, kiedy ci, którzy ją przeżyli, odchodzą, a na ich miejsce wchodzą kolejne pokolenia, obciążone milczeniem? To tylko część pytań, z którymi mierzy się reżyser „Jak nie zabiłem swojego ojca…” w swoim najnowszym spektaklu.

Bilety normalne: 120 zł

Bilety ulgowe: 90 zł

Zniżkę można wybrać po przejściu do koszyka!

Miejsca 1-4 w rzędzie I są miejscami dostępnymi bez przeszkód architektonicznych i są przeznaczone dla osób z niepełnosprawnością ruchową. W przypadku wyczerpania puli, zostanie ona powiększona o kolejne miejsca.

„Szczęśliwy Syzyf” to spektakl opowiadający o trójce młodych ludzi zagubionych w świecie patologii i absurdalnych rytuałów, w którym codzienność przypomina niekończącą się pętlę dekadenckich imprez, pustych relacji i ucieczek od egzystencjalnych lęków. Bohaterowie, zamiast szukać wyjścia, zatracają się w swoim stylu życia, świadomie wybierając marazm i dewiacyjne zachowania jako formę buntu przeciwko otaczającej ich rzeczywistości. Z ironicznym humorem przyjmują każde kolejne rozczarowanie, dryfując między pogardą dla świata a pozornym, hedonistycznym zadowoleniem z siebie. Gdy w ich skostniały świat wkracza ktoś nowy, dotychczasowa dynamika relacji się zaostrza, a pod powierzchnią nihilistycznych żartów i cynicznych ripost zaczyna tlić się niepokój.

W tej opowieści, inspirowanej „Mitem Syzyfa” Alberta Camusa, losy bohaterów nabierają przewrotnego znaczenia. Camusowski Syzyf, skazany na wieczne pchanie głazu, staje się dla nich ironicznym bohaterem – symbolem nie tylko bezsensu ich działań, ale i przewrotnej radości, jaką czerpią z ciągłego, świadomego upadku. Zamiast walczyć z absurdem, zachłystują się nim, świadomie popadając w coraz głębszą degenerację. Ich bunt jest jednocześnie śmieszny i tragiczny – choć świadomi swoich porażek, nie potrafią się od nich uwolnić. Ich życie staje się groteskowym spektaklem, w którym dewiacyjne zachowania i odwrócony kompas moralny stają się jedynym sposobem na przetrwanie, choćby tylko po to, by móc z tego żartować.

Spektakl Tadeusza Pyrczaka nie tylko czerpie inspirację z filozofii Camusa, ale rozwija ją, nadając bohaterom głębię przez ich ironiczne podejście do świata. Camusowski absurd staje się dla nich nie tyle przeszkodą, co codziennością, którą oswajają przez cynizm i dekadencję. Jednocześnie, w kontraście do Camusa, postaci te funkcjonują w świecie, który choć zanurzony w meta-ironicznej narracji, zmierza ku swojej zagładzie – nie przez wielkie wydarzenia, ale przez ciągłe, niewidoczne erozje rzeczywistości, w której się poruszają. Świat powoli unieważnia się na oczach bohaterów, choć oni sami zdają się tego nie zauważać, zatraceni w swojej groteskowej egzystencji.

Ostatecznie, „Szczęśliwy Syzyf” to historia ludzi, którzy świadomie wybierają życie na krawędzi, nie potrafiąc pogodzić się z bezsensem świata. Ich patologia staje się dla nich formą ucieczki, a jednocześnie narzędziem do ironicznego komentowania rzeczywistości. W ich dewiacyjnym, ironicznie zdeformowanym świecie, bunt jest jedyną siłą, która nie pozwala im całkowicie zatracić się w marazmie. To właśnie w walce pełnej ironii odnajdują coś na kształt sensu, który w ostatecznym rozrachunku – podobnie jak u Camusa – przynosi im przewrotną, absurdalną radość.

„Szczęśliwy Syzyf” to spektakl opowiadający o trójce młodych ludzi zagubionych w świecie patologii i absurdalnych rytuałów, w którym codzienność przypomina niekończącą się pętlę dekadenckich imprez, pustych relacji i ucieczek od egzystencjalnych lęków. Bohaterowie, zamiast szukać wyjścia, zatracają się w swoim stylu życia, świadomie wybierając marazm i dewiacyjne zachowania jako formę buntu przeciwko otaczającej ich rzeczywistości. Z ironicznym humorem przyjmują każde kolejne rozczarowanie, dryfując między pogardą dla świata a pozornym, hedonistycznym zadowoleniem z siebie. Gdy w ich skostniały świat wkracza ktoś nowy, dotychczasowa dynamika relacji się zaostrza, a pod powierzchnią nihilistycznych żartów i cynicznych ripost zaczyna tlić się niepokój.

W tej opowieści, inspirowanej „Mitem Syzyfa” Alberta Camusa, losy bohaterów nabierają przewrotnego znaczenia. Camusowski Syzyf, skazany na wieczne pchanie głazu, staje się dla nich ironicznym bohaterem – symbolem nie tylko bezsensu ich działań, ale i przewrotnej radości, jaką czerpią z ciągłego, świadomego upadku. Zamiast walczyć z absurdem, zachłystują się nim, świadomie popadając w coraz głębszą degenerację. Ich bunt jest jednocześnie śmieszny i tragiczny – choć świadomi swoich porażek, nie potrafią się od nich uwolnić. Ich życie staje się groteskowym spektaklem, w którym dewiacyjne zachowania i odwrócony kompas moralny stają się jedynym sposobem na przetrwanie, choćby tylko po to, by móc z tego żartować.

Spektakl Tadeusza Pyrczaka nie tylko czerpie inspirację z filozofii Camusa, ale rozwija ją, nadając bohaterom głębię przez ich ironiczne podejście do świata. Camusowski absurd staje się dla nich nie tyle przeszkodą, co codziennością, którą oswajają przez cynizm i dekadencję. Jednocześnie, w kontraście do Camusa, postaci te funkcjonują w świecie, który choć zanurzony w meta-ironicznej narracji, zmierza ku swojej zagładzie – nie przez wielkie wydarzenia, ale przez ciągłe, niewidoczne erozje rzeczywistości, w której się poruszają. Świat powoli unieważnia się na oczach bohaterów, choć oni sami zdają się tego nie zauważać, zatraceni w swojej groteskowej egzystencji.

Ostatecznie, „Szczęśliwy Syzyf” to historia ludzi, którzy świadomie wybierają życie na krawędzi, nie potrafiąc pogodzić się z bezsensem świata. Ich patologia staje się dla nich formą ucieczki, a jednocześnie narzędziem do ironicznego komentowania rzeczywistości. W ich dewiacyjnym, ironicznie zdeformowanym świecie, bunt jest jedyną siłą, która nie pozwala im całkowicie zatracić się w marazmie. To właśnie w walce pełnej ironii odnajdują coś na kształt sensu, który w ostatecznym rozrachunku – podobnie jak u Camusa – przynosi im przewrotną, absurdalną radość.

Czy naprawdę jesteśmy kowalami własnego losu? A może kieruje nami niewidzialna siła, która daje nam do ręki gotowe scenariusze? A jeśli tak, to czy mamy jakiekolwiek szanse, żeby wyrwać się z jej sideł?

Spektakl „Czerwone i czarne” jest adaptacją XIX-wiecznej powieści Stendhala, która znalazła się w Indeksie Ksiąg Zakazanych i jest uznawana za arcydzieło światowej literatury. Jej bohaterem jest Julian Sorel, syn ubogiego cieśli z niewielkiego miasteczka Verrières, marzący o awansie społecznym. Jako 19-latek wstępuje do seminarium, odtąd jego losy przypominają grę w ruletkę, w której kołem kręci kościelna i świecka władza. To, co wydaje się błogosławieństwem za chwilę staje się jego przekleństwem. Jednego dnia jest kochany i pożądany, a następnego dnia – ci sami ludzie – skazują go na szafot. Kim tak naprawdę był Julian Sorel? Komu zależało na tym, żeby go zabić? Kto na tym zyskał?

Podczas spektaklu prowadzimy śledztwo i przesłuchania, w trakcie których próbujemy się dowiedzieć, kto stoi za śmiercią Juliana Sorela. Uruchamiamy w ten sposób mechanizmy obrony, dociekania i kłamstw, które pokazują, że tak naprawdę każdy z nas może się znaleźć w podobnej sytuacji, bo wobec mechanizmów władzy życie jednostki nic nie znaczy. W efekcie powstała bardzo współczesna i aktualna opowieść, w której udało nam się zachować wierność Stendhalowi – mówi Bartosz Szydłowski, reżyser spektaklu.

Bilety normalne: 120 zł

Bilety ulgowe: 90 zł

Zniżkę można wybrać po przejściu do koszyka!

Czy naprawdę jesteśmy kowalami własnego losu? A może kieruje nami niewidzialna siła, która daje nam do ręki gotowe scenariusze? A jeśli tak, to czy mamy jakiekolwiek szanse, żeby wyrwać się z jej sideł?

Spektakl „Czerwone i czarne” jest adaptacją XIX-wiecznej powieści Stendhala, która znalazła się w Indeksie Ksiąg Zakazanych i jest uznawana za arcydzieło światowej literatury. Jej bohaterem jest Julian Sorel, syn ubogiego cieśli z niewielkiego miasteczka Verrières, marzący o awansie społecznym. Jako 19-latek wstępuje do seminarium, odtąd jego losy przypominają grę w ruletkę, w której kołem kręci kościelna i świecka władza. To, co wydaje się błogosławieństwem za chwilę staje się jego przekleństwem. Jednego dnia jest kochany i pożądany, a następnego dnia – ci sami ludzie – skazują go na szafot. Kim tak naprawdę był Julian Sorel? Komu zależało na tym, żeby go zabić? Kto na tym zyskał?

Podczas spektaklu prowadzimy śledztwo i przesłuchania, w trakcie których próbujemy się dowiedzieć, kto stoi za śmiercią Juliana Sorela. Uruchamiamy w ten sposób mechanizmy obrony, dociekania i kłamstw, które pokazują, że tak naprawdę każdy z nas może się znaleźć w podobnej sytuacji, bo wobec mechanizmów władzy życie jednostki nic nie znaczy. W efekcie powstała bardzo współczesna i aktualna opowieść, w której udało nam się zachować wierność Stendhalowi – mówi Bartosz Szydłowski, reżyser spektaklu.

Bilety normalne: 120 zł

Bilety ulgowe: 90 zł

Zniżkę można wybrać po przejściu do koszyka!

Czy naprawdę jesteśmy kowalami własnego losu? A może kieruje nami niewidzialna siła, która daje nam do ręki gotowe scenariusze? A jeśli tak, to czy mamy jakiekolwiek szanse, żeby wyrwać się z jej sideł?

Spektakl „Czerwone i czarne” jest adaptacją XIX-wiecznej powieści Stendhala, która znalazła się w Indeksie Ksiąg Zakazanych i jest uznawana za arcydzieło światowej literatury. Jej bohaterem jest Julian Sorel, syn ubogiego cieśli z niewielkiego miasteczka Verrières, marzący o awansie społecznym. Jako 19-latek wstępuje do seminarium, odtąd jego losy przypominają grę w ruletkę, w której kołem kręci kościelna i świecka władza. To, co wydaje się błogosławieństwem za chwilę staje się jego przekleństwem. Jednego dnia jest kochany i pożądany, a następnego dnia – ci sami ludzie – skazują go na szafot. Kim tak naprawdę był Julian Sorel? Komu zależało na tym, żeby go zabić? Kto na tym zyskał?

Podczas spektaklu prowadzimy śledztwo i przesłuchania, w trakcie których próbujemy się dowiedzieć, kto stoi za śmiercią Juliana Sorela. Uruchamiamy w ten sposób mechanizmy obrony, dociekania i kłamstw, które pokazują, że tak naprawdę każdy z nas może się znaleźć w podobnej sytuacji, bo wobec mechanizmów władzy życie jednostki nic nie znaczy. W efekcie powstała bardzo współczesna i aktualna opowieść, w której udało nam się zachować wierność Stendhalowi – mówi Bartosz Szydłowski, reżyser spektaklu.

Bilety normalne: 120 zł

Bilety ulgowe: 90 zł

Zniżkę można wybrać po przejściu do koszyka!

Czy naprawdę jesteśmy kowalami własnego losu? A może kieruje nami niewidzialna siła, która daje nam do ręki gotowe scenariusze? A jeśli tak, to czy mamy jakiekolwiek szanse, żeby wyrwać się z jej sideł?

Spektakl „Czerwone i czarne” jest adaptacją XIX-wiecznej powieści Stendhala, która znalazła się w Indeksie Ksiąg Zakazanych i jest uznawana za arcydzieło światowej literatury. Jej bohaterem jest Julian Sorel, syn ubogiego cieśli z niewielkiego miasteczka Verrières, marzący o awansie społecznym. Jako 19-latek wstępuje do seminarium, odtąd jego losy przypominają grę w ruletkę, w której kołem kręci kościelna i świecka władza. To, co wydaje się błogosławieństwem za chwilę staje się jego przekleństwem. Jednego dnia jest kochany i pożądany, a następnego dnia – ci sami ludzie – skazują go na szafot. Kim tak naprawdę był Julian Sorel? Komu zależało na tym, żeby go zabić? Kto na tym zyskał?

Podczas spektaklu prowadzimy śledztwo i przesłuchania, w trakcie których próbujemy się dowiedzieć, kto stoi za śmiercią Juliana Sorela. Uruchamiamy w ten sposób mechanizmy obrony, dociekania i kłamstw, które pokazują, że tak naprawdę każdy z nas może się znaleźć w podobnej sytuacji, bo wobec mechanizmów władzy życie jednostki nic nie znaczy. W efekcie powstała bardzo współczesna i aktualna opowieść, w której udało nam się zachować wierność Stendhalowi – mówi Bartosz Szydłowski, reżyser spektaklu.

Bilety normalne: 120 zł

Bilety ulgowe: 90 zł

Zniżkę można wybrać po przejściu do koszyka!

Czy naprawdę jesteśmy kowalami własnego losu? A może kieruje nami niewidzialna siła, która daje nam do ręki gotowe scenariusze? A jeśli tak, to czy mamy jakiekolwiek szanse, żeby wyrwać się z jej sideł?

Spektakl „Czerwone i czarne” jest adaptacją XIX-wiecznej powieści Stendhala, która znalazła się w Indeksie Ksiąg Zakazanych i jest uznawana za arcydzieło światowej literatury. Jej bohaterem jest Julian Sorel, syn ubogiego cieśli z niewielkiego miasteczka Verrières, marzący o awansie społecznym. Jako 19-latek wstępuje do seminarium, odtąd jego losy przypominają grę w ruletkę, w której kołem kręci kościelna i świecka władza. To, co wydaje się błogosławieństwem za chwilę staje się jego przekleństwem. Jednego dnia jest kochany i pożądany, a następnego dnia – ci sami ludzie – skazują go na szafot. Kim tak naprawdę był Julian Sorel? Komu zależało na tym, żeby go zabić? Kto na tym zyskał?

Podczas spektaklu prowadzimy śledztwo i przesłuchania, w trakcie których próbujemy się dowiedzieć, kto stoi za śmiercią Juliana Sorela. Uruchamiamy w ten sposób mechanizmy obrony, dociekania i kłamstw, które pokazują, że tak naprawdę każdy z nas może się znaleźć w podobnej sytuacji, bo wobec mechanizmów władzy życie jednostki nic nie znaczy. W efekcie powstała bardzo współczesna i aktualna opowieść, w której udało nam się zachować wierność Stendhalowi – mówi Bartosz Szydłowski, reżyser spektaklu.

Bilety normalne: 120 zł

Bilety ulgowe: 90 zł

Zniżkę można wybrać po przejściu do koszyka!

Opowieść o pierwszym nowohuckim teatrze – Nurt, założonym w 1952 roku przez Jana Kurczaba, felietonistę, literata i inżyniera chemika, związanego ze środowiskiem Teatru Rapsodycznego w Krakowie.

Większość aktorów Nurtu stanowili robotnicy budujący Nową Hutę, którzy własnymi rękami zbudowali również teatralny barak. Spektakl stawia pytania o sens tworzenia sztuki i rolę, jaką w życiu społecznym odgrywa teatr i jego twórcy. To również opowieść o człowieku dotkniętym wojenną traumą, który miał odwagę przeciwstawić się władzy i historia starcia z systemem, który sprawił, że Nurt przestał istnieć i na wiele lat został wyparty z nowohuckiej pamięci.

W podwójnej roli – Jana Kurczaba i Białego Kruka – zobaczymy Jerzego Światłonia. W pozostałych rolach: Hannę Bieluszko, Barbarę Jonak, Tomasza Augustynowicza i Dominika Strokę. Podobnie jak w przypadku faktycznego Teatru Nurt obok zawodowych aktorów na scenie pojawią się również amatorzy. Wśród nich m.in. Tomasz Talerzak i Agnieszka Fliśnik, której dziadek budował Nową Hutę. Podczas spektaklu usłyszymy muzykę na żywo w wykonaniu Dominika Strycharskiego. Na scenie pojawi się również Chór Murów, w skład którego wejdą aktorzy-amatorzy.

Opowieść o pierwszym nowohuckim teatrze – Nurt, założonym w 1952 roku przez Jana Kurczaba, felietonistę, literata i inżyniera chemika, związanego ze środowiskiem Teatru Rapsodycznego w Krakowie.

Większość aktorów Nurtu stanowili robotnicy budujący Nową Hutę, którzy własnymi rękami zbudowali również teatralny barak. Spektakl stawia pytania o sens tworzenia sztuki i rolę, jaką w życiu społecznym odgrywa teatr i jego twórcy. To również opowieść o człowieku dotkniętym wojenną traumą, który miał odwagę przeciwstawić się władzy i historia starcia z systemem, który sprawił, że Nurt przestał istnieć i na wiele lat został wyparty z nowohuckiej pamięci.

W podwójnej roli – Jana Kurczaba i Białego Kruka – zobaczymy Jerzego Światłonia. W pozostałych rolach: Hannę Bieluszko, Barbarę Jonak, Tomasza Augustynowicza i Dominika Strokę. Podobnie jak w przypadku faktycznego Teatru Nurt obok zawodowych aktorów na scenie pojawią się również amatorzy. Wśród nich m.in. Tomasz Talerzak i Agnieszka Fliśnik, której dziadek budował Nową Hutę. Podczas spektaklu usłyszymy muzykę na żywo w wykonaniu Dominika Strycharskiego. Na scenie pojawi się również Chór Murów, w skład którego wejdą aktorzy-amatorzy.

Opowieść o pierwszym nowohuckim teatrze – Nurt, założonym w 1952 roku przez Jana Kurczaba, felietonistę, literata i inżyniera chemika, związanego ze środowiskiem Teatru Rapsodycznego w Krakowie.

Większość aktorów Nurtu stanowili robotnicy budujący Nową Hutę, którzy własnymi rękami zbudowali również teatralny barak. Spektakl stawia pytania o sens tworzenia sztuki i rolę, jaką w życiu społecznym odgrywa teatr i jego twórcy. To również opowieść o człowieku dotkniętym wojenną traumą, który miał odwagę przeciwstawić się władzy i historia starcia z systemem, który sprawił, że Nurt przestał istnieć i na wiele lat został wyparty z nowohuckiej pamięci.

W podwójnej roli – Jana Kurczaba i Białego Kruka – zobaczymy Jerzego Światłonia. W pozostałych rolach: Hannę Bieluszko, Barbarę Jonak, Tomasza Augustynowicza i Dominika Strokę. Podobnie jak w przypadku faktycznego Teatru Nurt obok zawodowych aktorów na scenie pojawią się również amatorzy. Wśród nich m.in. Tomasz Talerzak i Agnieszka Fliśnik, której dziadek budował Nową Hutę. Podczas spektaklu usłyszymy muzykę na żywo w wykonaniu Dominika Strycharskiego. Na scenie pojawi się również Chór Murów, w skład którego wejdą aktorzy-amatorzy.

„Zanim się dowiedziałem, kim właściwie są Żydzi, już byłem antysemitą”, zaczyna swoją opowieść Mateusz Pakuła, sięgając do historii rodzinnego miasta – Kielc, w którym 4 lipca 1946 roku doszło do pogromu Żydów. Czy można odziedziczyć pamięć? Czy można odziedziczyć winę? Co się dzieje z historią, kiedy ci, którzy ją przeżyli, odchodzą, a na ich miejsce wchodzą kolejne pokolenia, obciążone milczeniem? To tylko część pytań, z którymi mierzy się reżyser „Jak nie zabiłem swojego ojca…” w swoim najnowszym spektaklu.

Bilety normalne: 120 zł

Bilety ulgowe: 90 zł

Zniżkę można wybrać po przejściu do koszyka!

Miejsca 1-4 w rzędzie I są miejscami dostępnymi bez przeszkód architektonicznych i są przeznaczone dla osób z niepełnosprawnością ruchową. W przypadku wyczerpania puli, zostanie ona powiększona o kolejne miejsca.

„Zanim się dowiedziałem, kim właściwie są Żydzi, już byłem antysemitą”, zaczyna swoją opowieść Mateusz Pakuła, sięgając do historii rodzinnego miasta – Kielc, w którym 4 lipca 1946 roku doszło do pogromu Żydów. Czy można odziedziczyć pamięć? Czy można odziedziczyć winę? Co się dzieje z historią, kiedy ci, którzy ją przeżyli, odchodzą, a na ich miejsce wchodzą kolejne pokolenia, obciążone milczeniem? To tylko część pytań, z którymi mierzy się reżyser „Jak nie zabiłem swojego ojca…” w swoim najnowszym spektaklu.

Bilety normalne: 120 zł

Bilety ulgowe: 90 zł

Zniżkę można wybrać po przejściu do koszyka!

Miejsca 1-4 w rzędzie I są miejscami dostępnymi bez przeszkód architektonicznych i są przeznaczone dla osób z niepełnosprawnością ruchową. W przypadku wyczerpania puli, zostanie ona powiększona o kolejne miejsca.

Opowieść o pierwszym nowohuckim teatrze – Nurt, założonym w 1952 roku przez Jana Kurczaba, felietonistę, literata i inżyniera chemika, związanego ze środowiskiem Teatru Rapsodycznego w Krakowie.

Większość aktorów Nurtu stanowili robotnicy budujący Nową Hutę, którzy własnymi rękami zbudowali również teatralny barak. Spektakl stawia pytania o sens tworzenia sztuki i rolę, jaką w życiu społecznym odgrywa teatr i jego twórcy. To również opowieść o człowieku dotkniętym wojenną traumą, który miał odwagę przeciwstawić się władzy i historia starcia z systemem, który sprawił, że Nurt przestał istnieć i na wiele lat został wyparty z nowohuckiej pamięci.

W podwójnej roli – Jana Kurczaba i Białego Kruka – zobaczymy Jerzego Światłonia. W pozostałych rolach: Hannę Bieluszko, Barbarę Jonak, Tomasza Augustynowicza i Dominika Strokę. Podobnie jak w przypadku faktycznego Teatru Nurt obok zawodowych aktorów na scenie pojawią się również amatorzy. Wśród nich m.in. Tomasz Talerzak i Agnieszka Fliśnik, której dziadek budował Nową Hutę. Podczas spektaklu usłyszymy muzykę na żywo w wykonaniu Dominika Strycharskiego. Na scenie pojawi się również Chór Murów, w skład którego wejdą aktorzy-amatorzy.

Opowieść o pierwszym nowohuckim teatrze – Nurt, założonym w 1952 roku przez Jana Kurczaba, felietonistę, literata i inżyniera chemika, związanego ze środowiskiem Teatru Rapsodycznego w Krakowie.

Większość aktorów Nurtu stanowili robotnicy budujący Nową Hutę, którzy własnymi rękami zbudowali również teatralny barak. Spektakl stawia pytania o sens tworzenia sztuki i rolę, jaką w życiu społecznym odgrywa teatr i jego twórcy. To również opowieść o człowieku dotkniętym wojenną traumą, który miał odwagę przeciwstawić się władzy i historia starcia z systemem, który sprawił, że Nurt przestał istnieć i na wiele lat został wyparty z nowohuckiej pamięci.

W podwójnej roli – Jana Kurczaba i Białego Kruka – zobaczymy Jerzego Światłonia. W pozostałych rolach: Hannę Bieluszko, Barbarę Jonak, Tomasza Augustynowicza i Dominika Strokę. Podobnie jak w przypadku faktycznego Teatru Nurt obok zawodowych aktorów na scenie pojawią się również amatorzy. Wśród nich m.in. Tomasz Talerzak i Agnieszka Fliśnik, której dziadek budował Nową Hutę. Podczas spektaklu usłyszymy muzykę na żywo w wykonaniu Dominika Strycharskiego. Na scenie pojawi się również Chór Murów, w skład którego wejdą aktorzy-amatorzy.