Repertuar:

Legendarny tekst. Dokonana przez dwukrotnego laureata Oscara Christophera Hamptona sceniczna adaptacja wielkiej powieści wybitnego węgierskiego pisarza Sándora Máraiego. Dramat namiętności, których żar nie gaśnie mimo upływu ponad 40 lat.

Mistrzowska obsada. Uczta teatralna najwyższej próby. 

Legendarny tekst. Dokonana przez dwukrotnego laureata Oscara Christophera Hamptona sceniczna adaptacja wielkiej powieści wybitnego węgierskiego pisarza Sándora Máraiego. Dramat namiętności, których żar nie gaśnie mimo upływu ponad 40 lat.

Mistrzowska obsada. Uczta teatralna najwyższej próby. 

Podróż przez historię ostatnich 20 lat Korei opowiedziana przez grupę gadatliwych… ryżowarów.

Pewnego dnia, gdy jego elektryczny ryżowar poinformował go, że posiłek jest gotowy, Jaha Koo doświadczył głębokiego poczucia izolacji. „Golibmuwon” (고립무원) to nieprzetłumaczalne koreańskie słowo określające bezradną samotność, charakterystyczną dziś dla życia wielu młodych ludzi w Korei.

Dwadzieścia lat temu Korea Południowa przeżyła poważny kryzys gospodarczy, porównywalny z załamaniem finansowym w Stanach Zjednoczonych i Europie Południowej w 2008 roku. Kryzys ten miał ogromny wpływ na młode pokolenie, do którego należy Jaha Koo. Artysta był świadkiem wielu systemowych problemów: bezrobocia wśród młodych, nierówności społeczno-ekonomicznych, rosnącej liczby samobójstw, izolacji, skrajnego wycofania społecznego oraz obsesji na punkcie wyglądu — to tylko niektóre z symptomów.

W gorzko-słodkich i humorystycznych dialogach Jaha oraz jego błyskotliwe ryżowary zabierają widzów w podróż przez ostatnie dwie dekady koreańskiej historii, łącząc osobiste doświadczenia z wydarzeniami politycznymi oraz refleksjami o szczęściu, kryzysach gospodarczych i śmierci.

Podróż przez historię ostatnich 20 lat Korei opowiedziana przez grupę gadatliwych… ryżowarów.

Pewnego dnia, gdy jego elektryczny ryżowar poinformował go, że posiłek jest gotowy, Jaha Koo doświadczył głębokiego poczucia izolacji. „Golibmuwon” (고립무원) to nieprzetłumaczalne koreańskie słowo określające bezradną samotność, charakterystyczną dziś dla życia wielu młodych ludzi w Korei.

Dwadzieścia lat temu Korea Południowa przeżyła poważny kryzys gospodarczy, porównywalny z załamaniem finansowym w Stanach Zjednoczonych i Europie Południowej w 2008 roku. Kryzys ten miał ogromny wpływ na młode pokolenie, do którego należy Jaha Koo. Artysta był świadkiem wielu systemowych problemów: bezrobocia wśród młodych, nierówności społeczno-ekonomicznych, rosnącej liczby samobójstw, izolacji, skrajnego wycofania społecznego oraz obsesji na punkcie wyglądu — to tylko niektóre z symptomów.

W gorzko-słodkich i humorystycznych dialogach Jaha oraz jego błyskotliwe ryżowary zabierają widzów w podróż przez ostatnie dwie dekady koreańskiej historii, łącząc osobiste doświadczenia z wydarzeniami politycznymi oraz refleksjami o szczęściu, kryzysach gospodarczych i śmierci.